Het boek ‘Waarom ben ik zo moe?’ van collega’s Katrien Massa en Peter Beschuyt wordt goed gewaardeerd bij het brede publiek. De donkere wintermaanden en de energiedip die we daarbij soms ervaren waren de aanleiding voor Libelle en Femma om in gesprek te gaan met Katrien.

“Hoe gaat het nu écht met jou?”, één van de meest wezenlijke vragen die je in deze periode van ‘afstand’ kan krijgen. Veel medewerkers ervaren de fysieke afstand ook als een emotionele afstand: ze verliezen de verbinding met de collega’s, het team en de organisatie. De behoefte om verbonden te kunnen blijven is groot. En toch, in veel teams en organisaties wordt die vraag amper gesteld. Omdat het afstandswerken zich daar schijnbaar niet toe leent, omdat er geen tijd voor is, omdat het beter uitgesteld wordt totdat “alles weer normaal is”. Of gewoon uit vrees voor de antwoorden, voor de emoties die het teweegbrengt, voor de mogelijke klaagzang of de tranen.

Wil je meer weten over het boek 'Waarom ben ik zo moe?' en kennismaken met de 10 auteurs? Kom dan naar de online boekvoorstelling op 16 november.

Deze week is bij uitgeverij Borgerhoff & Lamberigts het nieuwste boek van collega's Katrien Massa en Peter Beschuyt verschenen: 'Waarom ben ik zo moe?'. Het enige boek dat ervoor zorgt dat je meer grip krijgt op je energie.

Sinds het uitbreken van de covid-pandemie is thuiswerken in België de norm. Stilaan heeft iedereen min of meer een modus operandi gevonden en dienen andere vraagstukken zich aan, zoals 'hoe houd ik een goede relatie met mijn collega’s?', 'hoe richt ik mijn job thuis zodanig in dat ik ook zorg draag voor mijn eigen welzijn?' En ook meer existentiële vragen, zoals ‘waarom doe ik wat ik doe? En 'hoe zit het met mijn loopbaan?'

Last May, we as Kessels & Smit organized a ‘Make a Difference Event’ . The K&S...

Op dinsdag 11 maart 2014 start de 5de editie van het Leertraject Participatiekunde onder begeleiding van...

‘He, dat werken vanuit sterktes dat is nieuw, dat heb ik echt nog niet eerder geprobeerd.’ Ik, Lieve, zat in een kennismakingsgesprek met een leidinggevende van een team ingenieurs. Doel was om te verkennen of ik kon ondersteunen bij de vraag hoe hij persoonlijk zijn team weer meer in zijn kracht kon krijgen. De mensen werken er al 20-30 jaar, er heerste veel verongelijktheid, oude pijn van eerdere reorganisaties en mensen voelen zich niet gezien. De teamleider vond het lastig om een productieve werksfeer te krijgen, waarin men elkaar helpt, kennis deelt…. Het team was in een slachtofferrol gekropen. Een boos slachtoffer bovendien. En men kwam daar niet makkelijk meer uit. Gaande het overleg werd me duidelijk dat het vraagstuk er al langer lag en dat hij er flink buikpijn van had. Het omarmen van het sterkteperspectief was een kleine doorbraak: dat wilde hij proberen. Het begin van een spannende zoektocht, ook voor mij.

De zomervakanties zijn al even achter de rug. Bij Kessels & Smit begonnen we het nieuwe ‘seizoen’ traditioneel met alle internationale collega’s tijdens een tweedaagse waarin we met elkaar stil stonden bij onze eigen ontwikkeling en die van ons lerend gezelschap. Persoonlijke reflectie op waar je staat als professional en wat dit betekent voor de organisatie als geheel, waren belangrijke onderwerpen van gesprek. Dit soort reflectieve gesprekken zijn erg inspirerend en werken op een diepere laag verbindend, onder andere doordat je met collega’s de tijd neemt om met aandacht in gesprek te gaan. Toch missen dit soort gesprekken soms iets - namelijk de doorvertaling tot praktische, concrete realisaties. Dit jaar probeerden we hier extra aandacht aan te schenken.

21 januari is er het eerste Vlaamse K&S café met als thema: Hoe ontwerpen we onze organisatie op zo’n manier dat mensen vanuit hun talent kunnen werken en daardoor de organisatiedoelstellingen kunnen bereiken?