Een ander ontwikkelen, dat kán toch eigenlijk niet?
Door:
Mara Spruyt
Mara Spruyt
De middag loopt op haar einde. De deelnemers aan de tweede bijeenkomst over sterke punten, talent en job craften zitten in een kring. Ze hebben allemaal een rol als ondersteuner, adviseur of coach op het gebied van persoonlijke effectiviteit, leren en ontwikkelen. Ik wil net de laatste oefening uit gaan leggen als één van de deelnemers inbreekt. Ze wil graag meer handvatten. Want het klinkt heel mooi, je werk aanpassen zodat het beter aansluit bij je talenten, je motivatie en je drijfveren. Maar hoe zorg je nou dat mensen het blijven doen?! Dat ze ermee aan de gang blijven, in plaats van éénmalig enthousiast aan de slag gaan met dingen veranderen, maar al snel weer in hun oude patronen vervallen.
Ontwikkeling ondersteunen door inzicht in talenten
Verwachtingsvol kijkt ze me aan; Welke tips heb ik? Wat is het recept om anderen te leren duurzaam te job craften? Wat kun je doen als coach, adviseur of ondersteuner zodat mensen blijvend aan gang gaan? Ik stel haar teleur. Een geheim recept heb ik niet, net zomin als de gouden tip of tien-regels-die-altijd-werken. Je kunt niet voor anderen mensen leren, oftewel: gras groeit niet harder door eraan te trekken. Het kán niet, anderen ontwikkelen.
Een boeiende vraag; Hoe kun je continue ontwikkeling stimuleren terwijl dit tegelijkertijd een individuele aangelegenheid is, waarvan de verantwoordelijkheid bij mensen zelf ligt? Het aanpassen van taken, overtuigingen, relaties in het werk of de werkomgeving, iemand zal zélf deze stappen moeten zetten. Dat begint bij willen, en inzicht in eigen drijfveren en talenten. En daar kun je iemand wel degelijk in ondersteunen. Of dat nou is in de rol van collega, leidinggevende of coach.
Job craften is een cyclisch proces
Na de bijeenkomst blijft de vraag van de deelnemer door mijn hoofd spoken. Wat weten we nu eigenlijk precies over hoe duurzame verandering werkt voor mensen? Job craften is het proces van aanpassingen doen in je werk zodat er steeds een mooie aansluiting kan ontstaan tussen persoonlijke ambities, drijfveren en talenten enerzijds, en het werk dat iemand doet anderzijds.
Het concept van job craften komt uit de positieve psychologie vanuit de gedachte dat bevlogen medewerkers mensen zijn die een goede balans hebben tussen persoon en werk. En deze continu aanpassen waar nodig. Dit aanpassen kun je zien als een cyclisch proces waarin het analyseren, aanpassen, reflecteren en opnieuw analyseren elkaar opvolgen.
Maar hoe help je mensen hun individuele praktijk net zo cyclisch te maken?
Tot zover de theorie. En hoe werkt de praktijk? Wat maakt dat mensen hier op een continue manier mee bezig blijven? Wat werkt dan? En welke rol spelen anderen in dat proces? In ons vak als begeleider van leer- en veranderprocessen werken we vaak met interventies die veel energie en een boost geven. Maar daarna kan het effect afzwakken. Hoe gaat het dan verder, na zo’n interventie? Sommigen lijken meer geneigd, is mijn ervaring, om door te gaan met job craften, dan anderen.
Terug naar de deelnemer. Een antwoord heb ik haar niet kunnen geven. Zij mij wel stof voor nieuwe vragen over hoe job crafting werkt in de praktijk. Erg veel is hier nog niet over bekend, maar er zijn wel recente eerste - empirische –onderzoeken. Ik denk dat ik daar maar eens begin. Kijken welke nieuwe vragen dat oplevert.
Deze blog is onderdeel van een reeks. Mara Spruyt, Joeri Kabalt en Suzanne Verdonschot maken in oktober 2014 een studiereis naar de Verenigde Staten. In deze blogserie verkennen zij hun onderzoeksvragen en –aanpak.