Cette page n'est pas disponible en français - Vue en Néerlandais:
“Het vermogen de zin van het leven te verzinnen is de schoonste en ontroerendste menselijke kunst.”
Dit is een zin uit het essay van Connie Palmen(*) met als titel ‘Het geluk van de eenzaamheid’; voor ons de inspiratie voor deze blog.
Verhalen, metaforen en symbolen vervullen, ook in organisaties, een belangrijke functie in het ‘verbeelden’, in zin- en betekenisgeving. Verhalen brengen ordening en structuur aan in de vaak onvoorspelbare processen tussen mensen. Het creëren van verhalen is het werk van ieder mens, romanschrijvers, dichters, liefdesparen, kinderen, professionals, managers en adviseurs. In deze blog verkennen we kort welke rol verhalen spelen in ontwikkeling en welk geluk eenzaamheid daarbij kan brengen.
Verhalen en ontwikkeling
In haar essay beschrijft Connie Palmen de roman als kunstvorm waarin de schrijver zoekt naar zijn bestemming. Ze beschrijft vervolgens hoe deze zich vervreemdt van zichzelf en anderen om daar te komen. “Iedere schrijver emigreert uit het land dat hem baarde. De roman beschrijft de tocht vanuit een veilig en vertrouwd landschap van bindende verhalen en voorschriften.”
Wat ons raakt is de poëtische weergave van wat ‘ontwikkeling’ en ‘groei’ is in misschien wel ieders mensenleven. Ontwikkeling is een constante vanaf onze geboorte. In elke fase van ons leven moeten we opnieuw uitvinden hoe we ons verhouden tot onszelf en onze omgeving. Vervang het woord ‘de roman’ in dit citaat door ‘ontwikkeling’ en je leest hoe ‘ontwikkeling de tocht vanuit een veilig en vertrouwd landschap van bindende verhalen en voorschriften beschrijft’. Deze creatieve schepping van telkens nieuwe inzichten en krachten maakt iedereen schrijvers. De schrijvers van onze eigen verhalen. Dit geldt zowel voor ons persoonlijke als ons professionele leven. Telkens gaan we bij onszelf en anderen te rade: “Klopt het wat ik denk, zeg en doe? Welke personages breng ik in, welk verhaal bekrachtig ik en welke verhalen wil ik helpen te vergeten?”
Individueel proces
Vanuit deze gedachte kan je stellen dat ontwikkeling een individueel proces is. Het construeren van je eigen verhaal vraagt om introspectie en het verlaten van het bekende land, van de bindende krachten en vaak impliciete voorschriften. Dat is een persoonlijke, individuele keuze. Het vraagt eerst persoonlijke durf om pas daarna hulp te zoeken bij de mensen die jou kunnen ondersteunen bij jouw gekozen ontwikkeling. Stel jezelf de vraag: welke boeken, films, gebeurtenissen of stromingen vertegenwoordigen voor jou in de kiem dat nieuwe en onbekende land? Deze vragen zijn misschien wel de basis van het geluk van de eenzaamheid.
Binnenkort verschijnt over dit thema een tweede blog over de rol van de adviseur met als titel ‘Ontwikkeling: het geluk van eenzaamheid? De adviseur: de vrije enkeling’
Wil je het ontwikkelingsgerichte perspectief verder verdiepen? De leergang Proceskunde, Werken met Aandacht bij de FCE biedt hiervoor een plek.
(*) Connie Palmen: Het geluk van de eenzaamheid. Uitgeverij Athenaeum-Polak & Van Gennep. ISBN 9789025367213