Cette page n'est pas disponible en français - Vue en Néerlandais:
Wat zijn de mogelijkheden van leren met technologie? Hoe kunnen we dit verwerken in onze leer- en ontwerptrajecten? Nieuwsgierig naar het antwoord op deze vragen verdiepen Mariël Rondeel en Arjan de Hoog zich in bronnen over dit onderwerp en delen zij ervaringen. Tot aan de zomer bloggen zij daar elke twee weken over.
Vandaag een interview van Mariël met Arjan over het boek The Accidental Instructional Designer van Cammy Bean uit 2014. Zij heeft een frisse, moderne visie op het ontwerpen van e-learning. Vrijwel het hele ontwerpproces van e-learning komt aan bod, verrijkt met persoonlijke ervaringen van Bean. Het boek neemt Bean’s eigen geschiedenis als vertrekpunt, waarin ze per ongeluk het onderwijskundige vak inrolde. Op een inspirerende manier vertelt ze hoe elke ‘accidental instructional designer’ invulling kan geven aan het ontwerpen van e-learning.
Iets toevallig inzetten en dan ontdekken dat het al bestaat
Arjan: "Een tijd geleden was ik op zoek naar literatuur over Instructional Design. Ik heb Opleidingskunde gestudeerd aan de HAN en van daaruit natuurlijk theorie mee gekregen. Maar ik had ook het idee dat er veel meer literatuur over het vak is. Dit boek sprak mij meteen aan omdat ik het 'accidental' herken. Toen ik bij Kessels & Smit binnen kwam had ik vooral iets met ICT en marketing. In zo'n gezelschap kan het natuurlijk niet anders dan dat je ook wordt meegezogen in leren. Cammy Bean beschrijft eigenlijk hetzelfde proces als het gaat om hoe zij ontwerper van e-learning is geworden. Ze heeft een onderzoekende houding die ik bij mijzelf herken. En schrijft vooral vanuit situaties die ze zelf geeft meegemaakt. Daar hangt ze theorie aan op. Dat is ook precies waar accidental instructional design over gaat. Iets min of meer toevallig inzetten terwijl je niet weet dat het al bestaat. Cammy Bean deed dat in haar eerste baan met het ontwerpen van digitale workflows, waarna ze collega’s hierin trainde. Vervolgens maakte ze werkboeken en allerlei andere materialen. Later doorliep ze eenzelfde soort proces met het maken van e-learning.
Voor het ontwerpen van leerprocessen hoef je geen papiertje te hebben
Met een onderzoekende houding kom je heel ver, zegt Dean. Want bij ontwerpen draait het om vragen stellen en logisch nadenken. Dat onderzoek past ze dus ook toe op haar eigen rol en bijdrage. Zo merkte ze eens dat ze in een organisatie gezien werd als de mevrouw die de verschrikkelijke powerpoint sheets maakte voor een e-learning. Dan gaat ze onderzoeken hoe dat beeld ontstaat. Zo kwam ze erachter dat experts in een bepaald vak (SME, Subject Matter Experts) vaak een lading powerpoint sheets hebben die ze omzetten naar een e-learning. Ze ontdekte dat het van belang is samen te werken met die experts, want zij kennen de inhoud. Tegelijkertijd zijn ze geen experts in de manier waarop die inhoud geleerd moet worden. Daar hebben ze jou voor nodig. Jij bent de ontwerper en dat betekent dat je de SME serieus neemt maar ook het grotere plaatje in de gaten houdt en jouw manier van werken met die expert deelt.
Accidental designer zijn is ook iets om te koesteren. Daarin word ik bevestigd bij het lezen van het boek. Het is niet verkeerd om altijd een aspect van accidental in je te hebben. Die onderzoekende houding heb je nodig in een tijd waarin zoveel verandert. Je kan nooit helemaal volledig expert ergens in zijn. Je hoeft voor dit werk dus ook niet per se een diploma te hebben. Juist het niet weten is belangrijk.
De Accidental Designer als boundary crosser
Er zijn twee dingen waar ik door getriggerd ben in het boek. Ten eerste is dat de kracht van verhalen als het gaat om leren. Hoe kun je de relevante verhalen opzoeken en die vangen als basis voor leren? Het verhaal biedt de context waarin iets geleerd wordt en dat moet dus relevant zijn voor de doelgroep. Ten tweede is het de vraag hoe je mensen betrokken kunt houden bij een e-learning. Dan gaat het dus niet alleen om het aanbieden van relevante content maar ook om nadenken over een slimme manier waarop je dat aanbiedt. We kunnen op dit vlak veel leren van de marketing wereld. Cammy Dean gebruikt bijvoorbeeld het AIDA (Attention Interest Desire Action) model om mensen bij het verhaal te betrekken. Interest gaat bijvoorbeeld over duidelijk maken waarom de materie van belang is voor de lerende. Accidental Designer zijn gaat dus ook over het toeval opzoeken door de grenzen over te steken met andere vakgebieden. Daar valt veel van te leren.
Clicky clicky, bling bling
Ik heb, net als andere ontwerpers, de neiging om iets mooi op te tuigen, plaatje erbij, muziekje eronder, filmpje erbij. Denk bijvoorbeeld aan het optuigen van een leiderschapsprogramma met veel fancy werkvormen. Terwijl dat kan afleiden van waar het in essentie om moet gaan. Als je iets cools hebt bedacht is het verleidelijk dat in een e-learning te stoppen. De vraag is dan: past het ook? Zorg dat de lerende aan het denken gezet wordt. Het is belangrijk dat je dit dilemma herkent en je telkens bewust afweegt: wat doe ik er wel in en wat niet.
Een must read omdat...
...het boek een beeld schetst van iemand die ontwerper is geworden terwijl ze niet de conventionele route heeft gevolgd. Hoe ontwikkelt zij zich op dat pad? Het laat zien wat dan van belang is om in huis te hebben. Het boek is dus ook interessant vanwege de inspiratie uit andere vakgebieden. En het biedt praktische tips over hoe je mensen stap voor stap in een e-learning mee kunt nemen in een verhaal. Dit kun je ook toepassen op andere leeractiviteiten.
Tenslotte: het boek zet je aan het denken over je eigen rol. Als je e-learning ontwerpt bestaat je vak uit vier gebieden: leren, creativiteit, business en technologie. Bean noemt dit de T-shape. Hoe ziet jouw T eruit? In welke gebieden wil je je verbreden (bovenste balk) en waarin verdiepen (staande balk)? Dit onderzoekje ga ik de komende tijd aan en ik wil er bewust bij stilstaan in projecten."