Talent als label: wie ontdekt het?

par: Peter Beschuyt

Cette page n'est pas disponible en français - Vue en Néerlandais:

Het speelde al wat langer in mijn hoofd…. Labels en het effect daarvan op kinderen en volwassenen. Voor het centrum voor autisme in Vlaanderen verzorgde ik begin dit jaar een middag waarin we verkenden hoe mensen met autisme konden omgaan met hun sterke punten en met datgene wat ze moeilijk vinden. Ik ontdekte dat veel volwassen autisten heel goed hun gebruiksaanwijzing kunnen vertellen aan anderen. Veel deelnemers wisten bovendien hoe ze hun sterktes effectief inzetten en hoe ze om hun zwaktes heen werken. Overigens: mensen met een autistische stoornis kunnen vaak ook iets heel goed…. Er zijn zelfs bedrijven (zoals het Nederlandse Specialisterren en het Vlaamse Passwerk) die uitsluitend met autistische medewerkers werken. 

Labels en sterktes

Het fenomeen triggerde me – en ik ben in de literatuur gaan zoeken naar alles wat te maken had met sterktes en ADHD, dyslexie en allerlei andere labels. En ik vond eigenlijk overal hetzelfde patroon: mensen met ADHD zijn bijvoorbeeld vaak heel energiek in het werk. Denk aan het verhaal dat Sir Ken Robinson vertelt over het meisje dat niet goed kon stilzitten maar een fantastische danseres bleek te zijn. En ik ontdekte dat veel volwassen regisseurs en acteurs dyslexie hebben. Op school hadden ze er veel last van, maar later hebben ze een manier gevonden om juist met de kracht van het denken in beelden heel veel te bereiken. En dat triggerde me.

Plan voor een bijeenkomst

Met de mensen uit mijn Lerend Netwerkgroep AI raakte ik in gesprek over ‘labels’.  Zij bleken ook ervaringen en vragen op dit terrein te hebben. Inge de Bruyn (de Groeipraktijk) is bijvoorbeeld therapeute en werkt met kinderen met ontwikkelingsstoornissen. Zij merkt in haar praktijk wat er gebeurt als je juist niet de nadruk let op dat wat er niet werkt: een kind dat stottert is meer geholpen als het aandacht krijgt op andere aspecten dan het stotteren zelf. Ook de andere leden van onze groep, Stijn d’Hert en Thu Dang, hadden ‘iets’ met labels. En we wilden er iets mee doen: een artikel of een bijeenkomst. Het werd het laatste.

Binnen een week hadden we 100 inschrijvingen, en uiteindelijk waren er op 29 februari 200 mensen op onze ‘Talent als Label’ avond. We moesten een aanzienlijk grotere zaal huren dan gedacht. Het thema leeft.

11 indrukwekkende getuigenissen

Met trillende handen maar ook met veel verwachting stond ik die avond voor de groep. Vol mensen die iets hebben met een label. We startten met een intro rond talent denken, dat we verbonden aan labels.

Maar het belangrijkste deel van de avond was dat we 11 mensen bereid hadden gevonden om te vertellen over hun ervaringen: een journalist die stotterde, een sterrenkundige met autisme, een aantal jongeren met dyslexie…. Allemaal mensen die hun eigen verhaal kwamen delen. In kleine groepjes gingen mensen in gesprek. Er waren geen taboes, alles mocht gevraagd worden.

Wie ontdekt het talent?

Een vraag die steeds terugkeerde en heel krachtig bleek was: ‘Wie heeft het talent ontdekt bij jou?’ Of hoe heb je zelf ontdekt dat je een bepaald talent bezit?. De WIE vraag is heel belangrijk. Iemand heeft het gezien, ondanks je stempel ‘autisme’ heeft iemand gezien dat je wat kon. Wie was dat en wat deed die persoon? Deze vraag triggerde mooie verhalen over een leraar die net anders keek, of een eigen zoektocht naar talent. En wat er daarna voor wereld open ging. Talent als label. Dat is ook een perspectief.