Rosa Helmantel

De kwaliteit van het gesprek is daarbij belangrijk, merk ik. We doen als mens vaak dingen op de automatische piloot. Als dat niet meer werkt – om wat voor reden dan ook – en het tijd is om stil te staan bij hoe je het anders kan aanpakken, is reflectie nog lang niet altijd makkelijk. Dat kan kwetsbaar voelen. Veel mensen bouwen een huisje om zichzelf en hun routines heen. Het vraagt gerichte en persoonlijke aandacht om de deur open te zetten. En om ruimte te maken voor vragen als: waarom doe ik wat ik doe, wat werkt en wat niet, hoe kan of moet het anders, wat heb ik daarvoor in huis, en wat heb ik los te laten? Ik vind het altijd mooi als dat gebeurt. Als mensen je toelaten en de echte bewustwording op gang komt.

Ooit hoorde ik de uitspraak ‘iemand tevoorschijn luisteren’. Dat spreekt me aan. Iedereen heeft talenten, kwaliteiten, drijfveren, creativiteit… Als we die naar boven halen en kijken hoe je daarmee aan de slag kan, ontstaat vaak weer flow in het werk. En daar draait het om.

Dat is waar ik in mijn werk op gericht ben. Soms via het coachen van young professionals, dan weer via het meedenken met (ontwerp)teams, het ondersteunen van HR professionals bij het werken met concepten uit de positieve psychologie of het geven van workshops… Mijn rol is gevarieerd. De projecten ook. Maar er is een heldere rode draad: leren en ontwikkelen. Van de ander, van mijzelf en als het even kan: van ons samen.