This page is not available in English - View in Dutch:
De medewerkers van de fabriek Punch Powertrain voelen zich betrokken bij hun werk. Door de betrokkenheid willen zij ook steeds meer invloed krijgen op hun werk. Inmiddels is de fabriek opgebouwd uit minifabriekjes waarin operatoren, ploegverantwoordelijken en groepschefs zelf kunnen meebeslissen over de organisatie van hun werk. Deze manier van werken is stap voor stap ontwikkeld gedurende de afgelopen jaren. In mei 2016 loopt dat proces precies vier jaar. Er is de behoefte om het verhaal tot nu toe te kunnen delen met nieuwe collega’s en andere belangstellenden. De keuze valt op een film. Deze blog geeft een kijkje achter de schermen bij het maken van de film. Belangrijk om als lezer van deze blogreeks te weten is dat Punch Powertrain momenteel in een moeilijke tijd zit en samen met haar mensen een grote herstructurering doormaakt. In overleg met de betrokkenen kiezen we ervoor deze blogreeks (die wat eerder in de tijd speelt), toch te plaatsen. De blogs geven namelijk informatie over het creëren van betrokkenheid. En juist dat is in deze periode van belang, om om te kunnen gaan met de situatie.
Een grote groep nieuwe collega’s betrekken
Het idee is om een film te maken. Marc de Wind (COO) en Roland De Wolf (Directeur Operations) weten hoe belangrijk het is om mensen mee te nemen in een verhaal. Zij verwachten een grote groep nieuwe medewerkers en hebben het idee dat een animatiefilm gaat helpen om hen mee te nemen in de manier van werken in de fabriek. Op dit moment is de fabriek opgedeeld in Continu Verantwoordelijke Teams. Het gaat niet alleen om die teams en hun werkwijze maar vooral om de manier waarop ze zijn ontstaan. Namelijk vanuit de behoefte van de medewerkers in de productiehal zelf, op het moment dat zij zich meer betrokken voelden bij hun werk. De gedachte is om een film te maken die nieuwe medewerkers meeneemt in die geschiedenis en hen zo betrekt bij de huidige manier van werken.
Een bedrijfsfilm die wat losmaakt
De filmmakers van XiOLA krijgen een briefing in de vorm van een beschrijving van het hele proces van ‘werken aan betrokkenheid’. De filmmakers zelf zeggen hierover: “Dit was een rijke, zij het ietwat onverteerbare bloemlezing. Tussen alle informatie door, kwam steevast één ding bovendrijven: de positieve vibe van mensen die zich plots wél belangrijk voelen. Onze uitdaging was om het verhaal in al zijn rijkdom weer te geven, zonder de ballast van technische en historische beschrijvingen. Helder, fris en vooral, diep menselijk en positief.” Voor Punch Powertrain was het de belangrijk om ook mensen zelf aan het woord te laten in de film. En bovendien om iets van de fabriek te tonen. Zo ontstond het idee om enkele medewerkers te interviewen en beelden te maken van mensen aan het werk, om de animatie inhoudelijk te ondersteunen. De filmmakers beschrijven hoe de samenwerking verliep: “De positiveit en het vertrouwen die ze hun eigen mensen geven, straalt nu ook af op ons en zorgt ervoor dat ook wij gebeten werden door het stimulerende gevoel om er iets fantastisch van te maken.” De animatiefilm wordt binnen de fabriek goed ontvangen. “Het mooiste zijn de reacties op onze film”, laten de filmmakers weten. “Mensen zijn oprecht enthousiast en dankbaar voor de film. Sommige mensen laten zelfs tranen! Wij hadden nooit kunnen hopen dat een film, een bedrijfsfilm, zoveel emotie zou kunnen losmaken bij zijn publiek.”
Hoe sterk een film ook is, het blijft ‘tweedehands kennis’
Het maken van de film past bij het verlangen van Marc en Roland om het ‘DNA van de fabriek’ door te geven aan nieuwe medewerkers. Punch Powertrain kiest diverse vormen om dat te doen. Het maken van een animatiefilm is er één van. Ze maken ook een muur in de fabriek met beelden die helpen om het verhaal te vertellen. Ook nemen medewerkers bij Punch Powertrain altijd de tijd om gasten van andere bedrijven uit de regio rond te leiden in de fabriek. Hun verhaal aan anderen vertellen helpt om het zelf opnieuw te doorleven. En toch, hoe mooi een film of een verhaalmuur ook gemaakt is, het bezorgt de kijker of lezer ervan op z’n best ‘tweedehands kennis.’ De diepe ervaringskennis, de ‘eerstehands kennis’, zit bij de mensen die het verhaal hebben meegemaakt en er zelf vorm aan hebben gegeven. Het blijft daarom zaak om manieren te zoeken om niet alleen het verhaal te vertellen maar ook manieren te zoeken er samen verder aan te bouwen. Lees in een volgende blog hoe een koffiebar in de productiehal hier bij Punch Powertrain aan bijdraagt.