Suzanne Verdonschot, Robert-Jan Simons - ; Bron: Mensenorganisaties, 24 evoluties onder de loep. Uitgeverij Thema 08-11-2016
Nieuwsgierig zijn. Van een passieve, volgende houding naar een actieve, onderzoekende houding.
Hoofstuk 6 uit: Mensenorganisaties: 24 evoluties onder de loep, door Janneke Schenning, Robert-Jan Simons, Tijs Besieux e.a. Uitgeverij Thema. ISBN: 9789462720701
Als je in je werk te maken hebt met een lastig vraagstuk (zoals: hoe komen we af van die lange saaie vergaderingen), kun je vaak een nieuw perspectief gebruiken om het op te lossen (zoals: een neef die op een boomkwekerij werkt en vertelt dat ze daar überhaupt nooit vergaderen). Zo’n andere invalshoek kun je vinden op het moment dat het lukt om je eigen vooringenomenheid uit te dagen en mogelijk opzij te zetten (Miles & Huberman, 1994). Dit kan gebeuren als je bijvoorbeeld naar de boomkweker kunt luisteren door te denken: Hé, hoe zouden zij hun werk dan op elkaar afstemmen, als ze nooit formele vergaderingen hebben? Je hebt minder kans dat dat lukt als je denkt: Zo’n kwekerij is zó anders dan mijn kantoortuin, wat zij doen gaat bij ons dus nooit werken.
Als je oprecht benieuwd bent naar hoe een ander kijkt of naar wat je kunt leren van een aanpak op een andere plek, kun je op een nieuw spoor komen. Anders gezegd: als het lukt om nieuwsgierig te zijn en nieuwe ideeën en ervaringen van andere mensen op een onderzoekende manier te benaderen, kan innovatie ontstaan (Verdonschot, 2009). Dit inzicht was allereerst een inhoudelijk inzicht dat ik wetenschappelijk interessant vond in het kader van mijn onderzoeksvragen. De jaren daarna kreeg dit voor mij persoonlijk steeds meer betekenis. Pas onlangs kon ik hier door het boek van filmproducer Brian Grazer woorden aan geven (Grazer & Fishman, 2015). Grazer legt uit dat die nieuwsgierige en onderzoekende houding aan de basis kan liggen van zelfvertrouwen.
Ik herkende dat onmiddellijk. Het gevoel dat ik altijd een vraag kan stellen, een klein onderzoek kan doen op het moment dat ik iets niet weet of niet begrijp, geeft mij het gevoel dat ik altijd knoppen heb om aan te draaien en een mogelijkheid heb voor actie. Ook, of eigenlijk juist, als ik niet weet wat ik moet doen. (…)