Mijn professionele loopbaan begon eind 1996 als personeelsverantwoordelijke op een Luchtmachtbasis. Wat me toen opviel waren de badges op de flight-suits van de piloten. Standaard was er hun “nick-name”, het toestel waarmee ze vlogen, de eenheid waarvan ze deel uitmaakten en bij de meer ervaren piloten meestal ook een badge met het aantal vlieguren. Natuurlijk begreep ik dat die mannen daar trots op waren, maar die fierheid begin ik nu pas op een diepere laag te voelen. Ik neem jullie even mee in een belangrijk facet van mijn loopbaan.

Voor mij was de Reehorst in Ede, de locatie van het congres van V&VN Opleiders, een bijzondere plaats om een workshop over innovatie te geven. Ik ben opgegroeid in Wageningen, vlakbij Ede, en als meisje zat ik op ballet. De jaarlijkse uitvoering van onze balletschool was in de Reehorst. Elk jaar weer spannend. Ik had steevast de hele dag buikpijn waardoor ik niet echt kon genieten van de lekkere broodjes die mijn moeder voor de gelegenheid had meegegeven. Nu, zo'n twintig jaar later, sta ik opnieuw in de Reehorst. Dit keer voor iets heel anders: werken aan innovatie met opleiders in de gezondheidszorg.

Er wordt nog vaak naar organisaties gekeken alsof het machines zijn. Men grijpt in op een bepaald deel van de organisatie – dat kan gaan over een afdeling, team of medewerker – en denkt dat dit nauwelijks impact heeft op de omringende delen (= ruimtelijk aspect) of de toekomst (= aspect tijd). En inderdaad, als je bij een machine een onderdeel vervangt, dan merkt de rest van die machine dat niet. De andere onderdelen hadden ook geen emotionele band met het deel dat verwijderd is en zijn evenmin bezorgd over hoe het verder met dat vervangen onderdeel zal gaan. Organisaties zijn echter geen machines. Ze zijn één en al verbondenheid, een levend geheel dat zich voortdurend kan aanpassen.

Het was heel druk. Zo'n 400 mensen kwamen een kijkje nemen op de conferentie waar ik een workshop gaf, vorige week. Logistiek gezien is dat geen sinecure: iedereen op tijd van koffie voorzien; een lunch verzorgen die honderden mensen smakelijk vinden; soep serveren zo dat ook de laatste nog een lekker warm hapje heeft. In de pauze maakte ik deze foto. Het beeld van die in rijen opgestelde kopjes triggerde me. Op een bepaalde manier had ik ook wel te doen met het middelste kopje, ingeklemd tussen al die andere. "Alle oortjes dezelfde kant op" grapte mijn collega.

Ontzettend trots zijn we: ons Kessels & Smit-verhaal is gekozen als één van de tien meest inspirerende, uitdagende en verrassende voorbeelden van 'organiseren zonder managers' ter wereld! We zijn geselecteerd voor de halve finale van de HCI M-prize, een prestigieuze award met Gary Hamel, Marcus Buckingham en andere pioniers in organisatie- en managementontwikkeling als jury-leden.

‘Ik leef en werk zoals ik dat altijd gewend ben. En dat gaat goed. Waar ik wel behoefte aan heb, is om met een kleine groep anderen inspiratie op te doen en mijn eigen ontwikkeling te prikkelen. Omdat ik dat zinvol vind en mij dat energie geeft.’ Herken je je in het bovenstaande? Dan zijn de inspiratiesessies wellicht iets voor jou!

Situationeel faciliteren? Ik had een mooi gesprek vandaag over de invalshoek die je kiest als...

The Experience is een leiderschapsprogramma waarin ervaren managers van Eureko Achmea tegelijk werken aan hun persoonlijke ontwikkelvragen en aan een hardnekkig maatschappelijk probleem waar tot dusver geen oplossing voor is. Vorige week sloot de derde groep hun impactvolle leertraject af met een ontmoeting op de biologische boerderij ‘de Eemlandhoeve’ in Bunschoten.

De komende maanden organiseren we weer een aantal bijeenkomsten met het Young Professional netwerk 'Talent in beweging'. Voor wie er nog niet eerder van gehoord heeft: dit is een initiatief voor YP's en door YP's om met jonge mensen uit verschillende bedrijven en met diverse achtergronden af en toe bij elkaar te komen rond inspirerende thema's. Wat we met elkaar gemeen hebben is leergierigheid en de wens om als jonge collega's in een inspirerende werkplek bij te dragen aan de doelen van onze organisaties.

How do you prepare Azeri teachers to provide lessons on Democracy for their pupils? Since we believe you can only learn about democracy - how it works, what it asks of you as a citizen - by experiencing it, we made a Game for Caucasus youth. We blogged about this experiences before. Now, the next step is to support teachers in working with that Game. We chose a similar approach: instead of 'lecturing' and 'explaining' we engaged the teachers in an experience, through which they could learn about how to facilitate learning about democracy. An exciting visit!