Hoe zorg je dat je de talenten van alle generaties optimaal benut zodat de organisatie vitaal en toekomstbestendig blijft? Collega Marieke Grondstra leverde een bijdrage aan de BNR Werkverkenners special over generatieleren.

Hoeveel je werkelijk in iets gelooft, kan alleen blijken uit wat je ervoor wil riskeren. Dit is een uitspraak van Nassim Nicholas Taleb, auteur van het boek ‘Skin in the game’. Ik heb de afgelopen maanden het voorrecht genoten om vele mensen te ontmoeten die dat daadwerkelijk doen: hun geloof in een betere, rechtvaardige, gezondere, duurzame wereld omzetten in daden. Het zijn ‘leiders van de toekomst’ die binnen de context waarin ze werken grootse veranderingen in gang zetten door hun kompas te volgen en ‘gewoon’ te doen wat hun hart hun ingeeft.

Sinds 2019 faciliteren we bij de Universiteit van Amsterdam het UvA Opportunity Programma (UOP) voor ondersteunend personeel. Denk aan: facilitaire zaken, bedrijfsvoering, de bibliotheek, de ICT… allemaal diensten die belangrijk zijn om het onderwijs en onderzoek te laten draaien. Het programma is bedoeld om talentvolle medewerkers de kans te bieden zich versneld te ontwikkelen en toe te groeien naar een volgende stap. Daarnaast levert het UOP een bijdrage aan de versterking van kwaliteit en innovatie van de ondersteunende disciplines.

Onvoorstelbaar hoe hard we zijn gaan werken de afgelopen twee jaar. Bij veel organisaties waar ik (tegenwoordig vaak weer fysiek) rondloop merk ik dat de productie omhoog is gegaan. De efficiëntie van werken lijkt ongekend hoog. Waar werkgevers voor het corona tijdperk soms nog huiverig waren over de productiviteit wanneer medewerkers veel thuis zouden werken - want wie weet zouden ze wel allemaal andere dingen gaan doen - is heden ten dage de angst misschien wel groter of de hoge productiviteit van het thuiswerken wel gehandhaafd kan worden op kantoor...

Hoe leer jij? Op welke momenten steek je nou echt iets op, krijg je nieuwe inzichten, reflecteer je, probeer je iets nieuws uit? Vaak denken we bij leren aan formele momenten, zoals een cursus of een training. In de praktijk blijkt dat de werkplek de belangrijkste bron voor leren is. Daarom ontwikkelden wij een toolbox om het leren in het werk te ondersteunen. Deze toolbox hebben we gemaakt voor het Alrijne ziekenhuis. En we vinden het heel leuk dat we in samenspraak met Alrijne deze toolbox met jullie mogen delen.

De onderzoeker Jonas Salk stelt dat ons tijdperspectief radicaal dient te verschuiven naar de lange termijn. We moeten ons richten op de gevolgen van ons handelen, tot voorbij ons eigen leven. Waar organisaties vaak opgaan in de waan van de dag, is juist dit toekomstbewustzijn van groot belang. Maar ja, hoe doe je dat? Hoe rek je het spanningsveld tussen urgentie in het nu en belang voor de toekomst op? Hoe breng je het juiste gesprek op gang of verder in je professionele omgeving?

Kessels & Smit heeft voor de rijksoverheid een onderdeel van hun leiderschapsprogramma voor topambtenaren ontwikkeld en begeleid: het development center. Deelnemers oefenen in zo’n development center actief met manieren van beïnvloeden, zij leren te acteren in een complex krachtenveld en zij onderzoeken hun eigen overtuigingen. We hebben onderzocht hoe deelname aan het development center doorwerkt in het dagelijkse werk van de deelnemers.

Op 10 november zijn jullie welkom om deel te nemen aan een digitale ontmoeting rondom het thema 'Bouwen aan Duurzaamheid'. In een eerdere blog kon je hier al over lezen. Bij deze willen we graag iets meer vertellen over het programma.

‘Hoe kan je als organisatie bouwen aan duurzaamheid en impact, en wat zijn de werkende factoren om de beweging en verandering op gang te krijgen en te houden?’ Graag nodigen we je uit voor de digitale werkplaats ‘bouwen aan duurzaamheid’ én een ontmoeting (via Zoom) op 10 november van 15:00-17:00 uur.

Om tot nieuwe inzichten te komen over hoe te leven in een complexe en snel veranderende tijd is het enorm nuttig om daar vanuit generatieperspectief naar te kijken en met verschillende generaties over uit te wisselen. Niemand weet namelijk meer waar het heen moet, er is namelijk geen vastomlijnd toekomstbeeld of stappenplan meer aanwezig zoals dat in de jaren 40 en 50 nog wel bestond.