Theo Visser - ; Bron: Opleiding & Ontwikkeling, nr 1 2014, p. 33 22-02-2014
‘Greed is Good.’ Deze uitspraak van Gordon Gekko uit de film ‘Wallstreet’ heeft voor mij sinds kort een nieuwe betekenis. Waar ik het eerst associeerde met graaiende bankdirecteuren, heb ik nu het beeld voor me van graaiende HRD-professionals. Graaiend in een windturbine, met het hemd uit de broek, het zweet op de rug, wild om zich heen slaand, aangemoedigd door de andere HRD’ers eromheen. Gelach, applaus, een opzwepende quizmaster en 30 seconden om jezelf rijk te graaien aan zo veel mogelijk nieuwe kennis en interessante contacten. En bij dat idee gaan zelfs HRD-professionals helemaal los.
Eind vorig jaar was ik uitgenodigd op het lustrumfeest van de FCE, de Foundation for Corporate Education. Een prachtige bijeenkomst met interessante sprekers en workshops, maar wat me het meest is bijgebleven, is toch die windturbine. Het was een ludiek onderdeel, een intermezzo, maar stond voor mij symbool voor zo veel meer. Ons vak is definitief aan het veranderen.
Het idee achter ‘kennisgraaien’ is simpel. Kennis is overal. Iedereen beschikt over kennis en kunde, de
kernvraag is of je het wilt delen met een ander. Bij het lustrum mocht je een stukje van jouw kennis of kunde op een kennisvoucher zetten. Bijvoorbeeld: het voeren van talentgesprekken of kennis over ondernemen in de zorg. Al deze vouchers gingen de windturbine in. En als je de gelukkige was (er werd gewerkt met lootjes), mocht je gaan graaien. Hoe meer vouchers, hoe groter de buit.
(...)