In heel wat organisaties wordt de term"coachen" gretig gebruikt. Toch merk ik dat wat er gebeurt onder die noemer niet altijd de lading dekt. Omdat de ontwikkeling van coaching - zowel bij professionele coaches als bij bv. leidinggevenden - me nauw aan het hart ligt, schreef ik recent een artikel waarin ik mijn visie op wat coachen nu precies is, uit de doeken doe.
Hierbij baseerde ik me ondermeer op de afbakening die door de International Coaching Federation (ICF) werd opgezet. Dit artikel past binnen mijn certificatie-traject van ACC (Associated Certified Coach) naar PCC (Professional Certified Coach) bij het ICF. Teneinde de PCC accreditatie te behalen dien je aan een aantal voorwaarden te voldoen, waaronder een minimum aantal uren coach-specifieke opleiding, minstens 750 coaching-uren, een minimum aantal supervisie door een ervaren coach en een aantal coaching-specifieke praktische proeven.
Na 10 jaar intensief investeren in mijn persoonlijke ontwikkeling als mens en als coach, merk ik meer en meer dat "coachen" eerst en vooral een attitude is. De "techniekjes" werken zelden als de attitude niet congruent is. Misschien is dat wel de grootste les die ik leerde ...
Ik hoop in elk geval dat mijn artikel ondersteunend is in het begrijpen van wat coaching nu wel of net niet is. Veel leesplezier !
