Stel: een vakman in de bouw slaat met een hamer op zijn duim. Beschouwt hij dit dan als een ongeval? Technisch gesproken is het er namelijk wel een, ook al stelt het misschien niet veel voor. Toch zal deze vakman het voorval niet snel als een ongeval zien maar eerder als een gevalletje pech: waar gehakt wordt vallen spaanders. Het creëren van een veilige werkomgeving in de bouwsector is dan ook een uitdagend vraagstuk. Veelal worden verbeteringen gezocht in meer regels en procedures. Maar dragen regels en procedures inderdaad bij aan het creëren van een hoger veiligheidsbewustzijn? Of nemen ze het nadenken over veiligheid eerder weg? Hoe zorg je ervoor dat veilig werken vanzelfsprekend is?
In dit artikel ga ik in op de patronen die ik zie in de bouw waar het gaat om denken over veiligheid en hoe je die patronen kunt doorbreken om de veiligheid te vergroten. In mijn optiek ligt de oplossing niet zozeer in techniek of procedures maar in het gedrag van mensen.