Deze bijdrage verkent de argumenten die ten grondslag liggen aan flexibel onderwijs en beschrijft een aantal verschijningsvormen. Er is echter ook kritiek op ver doorgevoerde vormen van flexibilisering, in het bijzonder op de competentiegerichtheid, het praktijkgerichte karakter van duale opleidingsvormen en de vraagsturing door de student. Het hoofdstuk sluit af
met enkele uitgangspunten voor het verantwoord ontwerpen van een flexibel, maatwerk curriculum.