Het proces van erkenning van verworven competenties (EVC) maakt een interessante ontwikkeling door. EVC maakt competenties zichtbaar waarover een individu beschikt en zorgt voor de beoordeling van die competenties en voor de publieke erkenning ervan. De erkenning komt onafhankelijk van de gevolgde leerweg tot stand, zodat ook waardevolle ervaringskennis (opbrengst van informeel leren) in aanmerking komt voor certificering. Het groeiend aantal deelnemers aan EVC-procedures duidt erop dat de benadering succesvol is. Tegelijk is het ook een symptoom dat het formele onderwijssysteem niet in staat is om het talent van leerlingen ten volle te ontwikkelen, en dat daar vaak een EVC-omweg voor nodig is. Zou de EVC-route ook de hoofdweg kunnen zijn?