We worden er voortdurend mee geconfronteerd: in onze samenleving en de economie voltrekken zich ingrijpende veranderingen. We komen steeds meer in een samenleving waarin informatie en kennis centraal staan. In de economische verhoudingen uit dit zich in het gegeven dat de traditionele factoren als geld, grondstoffen en arbeid aan belang verliezen en kennis langzamerhand de bepalende factor wordt voor het voortbestaan en het succes van organisaties. Kennis-ontwikkeling en –benutting wordt daarmee een strategische opgave.
Met het toenemende belang van de factor kennis in onze economie, zien we ook het karakter van het werk veranderen. Van medewerkers wordt in het werk steeds meer gevraagd om te gaan met grote hoeveelheden informatie, deze te combineren en interpreteren en op basis hiervan tot nieuwe kennis en nieuwe oplossingen te komen. Het werk krijgt daarmee kenmerken van een voortdurend leerproces, werken en leren worden steeds meer één. De werkplek wordt een belangrijke leerplek. Werk wordt steeds meer kenniswerk. De waarde van een medewerker wordt bepaald door de mate waarin hij er in slaagt door middel van kennis waarde toe te voegen aan de producten, diensten of werkprocessen van de organisatie waarin deze werkzaam is.
De laatste jaren zien we ook een toenemende aandacht voor andere benaderingen van leren en het organiseren van leerprocessen, zoals: werkplekleren, human performance technology, het competentie-denken, constructivisme. Dit zoeken naar nieuwe inzichten en vormen van leren wordt gevoed door de tegenvallende ervaringen met de opbrengst van traditionele vormen van leren buiten het werk, en door de steeds grotere druk op productiviteit en efficiency die minder tijd en ruimte laat voor het organiseren van leren buiten het werk.
Paul Keursten - ; Source In: J.W.M. Kessels, J.A. Mulder, N. Pals, A.N. Papas-Talen, C.A. Smit (red.), Competentiegericht opleiden en ontwikkelen. Opleiders in Organisaties Capita Selecta, nr. 36, pag. 103-117. Deventer: Kluwer Bedrijfswetenschappen. 21-12-2024