Klassieke organisaties zijn meestal ontworpen vanuit een soort controle of mechanistisch denken. Men wil een bepaald doel realiseren en creëert vervolgens een organisatiestructuur waaruit dan weer taken voortvloeien. Die taken worden zodanig verdeeld over die structuur dat alles makkelijk te managen is. Het talent van mensen en wat er nodig is om dat te doen floreren, komt dus niet meteen op de eerste plaats. Stap voor stap onstaan er andere voorbeelden ...

21 januari is er het eerste Vlaamse K&S café met als thema: Hoe ontwerpen we onze organisatie op zo’n manier dat mensen vanuit hun talent kunnen werken en daardoor de organisatiedoelstellingen kunnen bereiken?

Voor heel wat organisaties is innovatie en ondernemerschap belangrijk. De overheid biedt organisaties op verschillende manieren ondersteuning om de innovatiekracht binnen organisaties aan te wakkeren. Toch klagen managers vaak over het feit dat hun mensen onvoldoende innovatief zijn, te weinig ondernemend zijn, ... Tegelijkertijd wordt meer en meer duidelijk dat organisaties - die vaak heel erg vanuit de waarde 'controle' zijn vorm gegeven - niet meteen de beste plekken zijn om ondernemend of innovatief te zijn. Als organisaties willen dat hun medewerkers een ander spel (leren) spelen, dan zal er ook moeten gekeken worden naar de regels van het spel ...

Gisteren stelde Luk Dewulf zijn boek "Ik kies voor mijn talent" voor. Zo'n 200 mensen kwamen afgezakt naar Gent. Luk startte met een kort overzicht van zijn boek en net als altijd deed hij dat op een authentieke en inspirerende manier. Vervolgens bracht Joseph een overzicht van hoe het omgaan met "talent" in organisaties is geëvolueerd doorheen de jaren. Doorheen zijn wijsheid glipte er af en toe een knipoog over hoe organisaties soms heel erg klungelen met het talent van mensen. Medewerkers zijn FTE's geworden voor organisaties en sommige blijken zelfs maar een halve FTE te zijn. Daarna volgden er een reeks workshops, verzorgd door verschillende collega's en/of vrienden van Luk.

Vorige week begeleidden we met enkele collega's het managementteam van het Restorative Justice Centre te Pretoria. Terugblikken op deze twee dagen helpt me om in kaart te brengen wat er o.a. voor gezorgd heeft dat onze begeleiding effectief was. In deze blog zal ik even inzoomen op drie boeken, die mij heel erg geholpen hebben in dit proces. In een volgende blog wil ik verder inzoomen op enkele nieuwe, persoonlijke learnings ... Dit even op een rijtje zetten helpt mij alvast in mijn werk als begeleider van professionals. Dit haalt de magie uit ons vak waardoor het een stuk makkelijker wordt om het door te geven.

Met heel veel nieuwsgierigheid heb ik “Van kiem tot kracht : Een waarderend perspectief voor persoonlijke ontwikkeling en organisatieverandering” gelezen. Het valt me op dat we bij Kessels & Smit allemaal heel enthousiast zijn over de waarderende benadering (A.I.). De projecten die we samen doen en vooral de impact ervan, zijn het levendige bewijs van het feit dat deze benadering wel degelijk een positief verschil maakt. En tegelijkertijd horen we nog vaak mensen verwijzen naar deze benadering alsof het er één is die enkel werkt als het goed gaat, als mensen mee willen, als er geen al te grote problemen zijn, … en dit vaak alsof we zouden leven op een roze wolk. Onze praktijkervaring getuigt van het tegendeel en vorige week werd ik getrakteerd op nog meer inzicht in de werking van de waarderende benadering en dit tijdens een info-sessie verzorgd door het “Institute of NeuroCognitivism” te Brussel.

Iets meer dan een jaar geleden werd ik gevraagd als spreker op een studiedag voor leraren van het college Hagelstein te Sint-Katelijne-Waver. Men vroeg me om vanuit mijn ervaring in de bedrijfswereld iets te vertellen over het werken aan waarden en attitudes. De kern van mijn boodschap was de volgende : - Werken rond waarden doe je vanuit een logica die anders is dan de logica achter kennisoverdracht. - Werken rond waarden vereist dat je die waarden als leraar ook dient te behartigen of uit te stralen. - De school dient een veruitwendiging te zijn van de waarden die ze wil doorgeven.

Een tijdje geleden zat ik samen met een P&O manager van een succesvolle onderneming. We praatten over het ontwerp van een cultuur-ondersteunend traject. Samen met enkele andere mensen uit de organisatie, had hij dit – in opdracht van de directie - uitgewerkt met heel veel enthousiasme. In het gesprek miste ik echter de initiatiefnemers: de directieleden. Waar waren zij? Omdat ik geloof dat het gedrag van de directieleden een rechtstreekse impact heeft op de cultuur besloot ik het even te checken. Er kwam een geruststellend antwoord: “Oh, ze zijn mee aan boord … alle geplande stappen werden door hen goedgekeurd”. Mijn buikgevoel zat echter niet goed: voelden zij zich echt eigenaar? Dus ik vroeg of ik dit mocht onderzoeken via een individueel gesprek met alle directieleden. Zowel de directie als de P&O manager stemden hiermee in, gezien het belang van dit project.