Luk Dewulf en Annelies Wybo op bezoek bij Janssen Pharmaceutica

Annelies: Hoe zijn jullie gestart met de talenten?

Hilde: Het zal gestart zijn tijdens de jaren 2013 - 2014. Ik vervoegde het toenmalige en nog prille Talent Fit Center en heb dan toevalligerwijs contact gehad met Luk. Dat begon te borrelen. Talent Fit Center en loopbaancoaching … dat moet gestoeld zijn op talenten, dacht ik. Ik heb me altijd aangesproken gevoeld door Luks aanpak rond talenten.

En zo zijn we eigenlijk gestart met twee inspirerende lezingen door Luk: één voor leidinggevenden én later op het jaar voor alle medewerkers.

Annelies: Wat sprak jou precies aan?

Hilde: De persoon van Luk en het enthousiasme (lacht). Maar wat ik vooral mooi vind aan deze talentenaanpak is de zeer waarderende boodschap naar iedereen. Je hebt een veelheid aan talenten. Leer ze kennen. Ontdek ze, zet ze in, kijk in het team, waar zitten de talenten van je team? Iedereen heeft een  waaier aan unieke talenten, doe er maar écht iets mee want dat geeft energie. En dat in tegenstelling tot veel benaderingen waarbij mensen in een hokje worden geduwd.

Barbara: Ik heb het de eerste keer leren kennen toen we zelf in mijn toenmalig team met de talentenkaarten een spel speelden. We waren een heel groot team. Er waren op korte tijd veel mensen bijgekomen en het was een manier om nieuwe collega’s te leren kennen. En een manier om complimenten te geven. Ik zag je sterk bezig toen je ... . Het zorgde voor een leuke sfeer. Ik en mijn teamleden werden er echt gelukkig van. Het is fijn dat er mensen zijn die zien en erkennen dat je talenten hebt. Dat je goed bent in bepaalde zaken. Dat creëerde toen echt een positieve spirit in ons team.

Luk: Wat deden jullie nog?

Hilde: We hebben talent-cartoon workshops opgezet. Talent werd beschreven op basis van een cartoon. En dan moesten mensen ergens gaan staan: ik herken het? Ik herken het misschien? Ik herken het niet. Dat creëerde heel veel positieve energie.

Hilde: Toen waren de mensen van de afdeling Discovery Sciences, een heel wetenschappelijke R&D omgeving, daar ook heel enthousiast over. In die mate dat ze zelf een event hebben opgezet, iets met een vliegtuig. Het thema was ‘we gaan met z’n allen op vliegtuigreis’. Het departementshoofd was zelfs verkleed als piloot (lacht). Grappig als ik er nu aan terugdenk. Om het voor te bereiden startten we met een werkgroep om te kijken naar ‘waar willen jullie allemaal in groeien’, ‘wat willen jullie leren’. Het departement bekeek mee de aanpak en uiteindelijk hebben ze alles zelf gefaciliteerd met hun medewerkers die de workshops gaven aan collega’s.

Luk: Wat ik daar mooi aan vind is: “Wij komen het hier niet brengen om het te geven en om het te blijven geven. Maar we komen het hier brengen zodat jullie het zelf in de vingers krijgen.” En dan ontstaan er groepjes die er zelf mee aan de slag gaan. En vanuit mijn ervaring weet ik dat als je geen interne gangmakers hebt, dan komt het niet van de grond. Als je afhankelijk blijft van je externe partners en wacht tot ze je weer komen inspireren dan gebeurt het niet. En jullie hebben dat blijkbaar op een geweldige manier gedaan. Dat is op één of andere manier vastgepakt door jullie. Vanaf het begin.

Hilde: Wat daarbij echt geholpen heeft is ons netwerk van interne Healthiest Careers ambassadeurs. Zo is het trouwens bij Discovery Sciences ook ontstaan. En toen hebben we verder gekeken naar laagdrempelige manieren om al onze ambassadeurs de boer op te laten gaan, om het talentendenken in hun teams te brengen. We hebben toen het talentenkaartspel ontwikkeld, waar Barbara het over had. Dat heeft voor een brede verspreiding van de talenten gezorgd. De zelfgemaakte kaarten. Nu is het een beetje stilgevallen door corona. We hopen het spel binnenkort opnieuw fysiek met elkaar te kunnen spelen.

Luk: Als mensen dat komen uitlenen, dat kaartspel, waar zijn ze dan op uit?

Barbara: Ze zijn uit op bouwen op de sterktes in hun team. Soms zijn mensen op zoek naar een leuke teambuildingactiviteit. Dan lezen ze over de talenten en dan vragen ze ons of ze daarrond iets kunnen doen. Door het kaartspel leren  ze elkaar beter  kennen en waarderen, en vergaren  ze  ook (zelf)kennis  waar ze later verder mee aan de slag kunnen.

Annelies: Klopt. De teams die met talent aan de slag gaan tijdens een teambuilding willen een leuke dag, maar ook meer dan alleen iets ‘fun fun’.

Hilde: Wat ik ook enorm apprecieer aan het kaartspel is dat het werkt bij alle medewerkers. Het werd gespeeld binnen ploegen van operators in de supply chain. Maar evengoed bij global leadership teams. En ook met jonge mensen die pas aan boord zijn. Het wordt door iedereen verwelkomd en ik heb daar alleen nog maar positieve dingen over gehoord. En we gingen ook op zoek naar manieren om de nieuw ontdekte talenten écht in te zetten in het werk, bijvoorbeeld via een gespreksleidraad voor de medewerker met zijn leidinggevende.

Annelies: En als jullie die film van de voorbije jaren maken, wat komt er dan nog voorbij?

Luk: Ik heb nog een buitenlandse ervaring. Ik ben voor jullie naar Philadelphia geweest. Het was één van de mensen van het Discovery team die me gebeld heeft en zei: “We hebben in Philadelphia een tweedaagse met mensen wereldwijd. We zitten samen in een conferentiecentrum in een groot hotel. Zou je daar een lezing kunnen geven?” En ik heb daar natuurlijk lang over moeten nadenken (lacht). Het was een fantastische manier om het verhaal ook internationaal te kunnen brengen.

Luk: Op een bepaald ogenblik hebben jullie beslist om een groepslicentie op de talentenapp aan te kopen. Wanneer was dat?

Hilde: In 2016 hebben we de lancering gedaan van My TalentBuilder (de tool waarmee je je talenten kan opsporen). We hadden er al even mee geëxperimenteerd en wilden de tool ook echt boosten.

We organiseerden toen drie Talentendagen. Dat was een voorloper van de ‘Development Month’. Ik vond dat super, er stond hier ergens in een gebouw een verdieping leeg en we maakten van die grote ruimte een expo waarin alles ging over talenten. Er stond zelfs ergens in één van de kamers de video van jou, Luk, in loop te spelen. Er was vanalles te doen, een hoop workshops die te maken hadden met ontwikkeling en talent. We hadden ook posters van mensen gemaakt met hun talenten, om promo te maken. Dat was een heel plezant event, met veel belangstelling.

Meer recent, dat was met covid als het allemaal virtueel moest, hebben we een variant gemaakt op het kaartspel, de talentenlotto.

Luk: Wat was de talentenlotto?

Barbara: Je hebt zes lottokaarten waar een mix van talentenkaartjes opstaan. Ieder teamlid krijgt van de facilitator (iemand uit het team die zich vrijwillig aanbiedt) één lottokaart doorgestuurd. En dan is het de bedoeling dat de mensen kijken op hun kaart en dat ze proberen de talenten die erop staan toe te kennen aan personen uit het team, als ze erbij passen, uiteraard.   En dan mail je de talentenkaartjes door naar die personen en schrijf je er bijvoorbeeld bij: “ik vind jou een woordkunstenaar, want ik zie dat je dat en dat doet. Of je belt de personen even om uit te leggen waarom je ze een bepaald talentenkaartje hebt toegekend.

Annelies: Het doel erachter was om talent op te merken bij elkaar en het in de verf te zetten. 

Barbara: Als je als eerste al je kaartjes van je lottokaart had uitgedeeld, dan was je gewonnen. Er was een intromomentje bij bedacht en een reflectiemoment om er als team achteraf op terug te blikken. .

Annelies: Hebben we ook niet “talent à la covid gedaan”?

Hilde: Ja, dat was in 2020, tijdens de “Healthiest Careers Month”. Één van de activiteiten was een zoomsessie met als titel “Talenten in tijden van corona.” In deze toch wel heel ongewone context zijn er misschien andere talenten zichtbaar geworden?

Annelies: En ik denk dat wij daar op kwamen, Hilde, toen wij aan elkaar zeiden dat we – ondanks alles - toch wel in ons sas waren in die periode. We waren heel veel nieuwe dingen aan het doen en er het beste van aan het maken. En dan zei ik: “Dat is mijn talent nieuwfreak, die staat heel hard aan en ik wil veel ontdekken.” En zo kwamen we er op van: eigenlijk doet die context wel iets met de dingen die meer licht krijgen en talenten die versterkt worden.

Luk: Klopt absoluut. Mijn vrouw bleef heel druk met haar job in die periode. En ik zat thuis, want alle lezingen vielen weg. En ik heb het talent “stille helper” in hoge mate naar boven laten komen door heel attent elke dag opnieuw iedereen plezier te doen. Ik kookte voor mijn gezin en deed boodschappen voor mijn schoonouders, die niet veel naar de winkel gingen.

En we hadden het ook over overdrijven. Want in crisis durft iedereen zijn talent wel eens te overdrijven, en dan krijgen anderen (en jezelf) daar last van. Ook dat moet bespreekbaar zijn tussen mensen.

Annelies: Er werd toen ook een “walk and talk” georganiseerd. De essentie ervan is gaan wandelen met een collega en eventjes een gesprek hebben over die ontdekte of herontdekte talenten. Nadien werden die bevindingen samengebracht in het team.

Hilde: En er is nog iets. We hebben ook drie of vier keer een interne jobbeurs georganiseerd. Omdat we merkten binnen loopbaancoaching dat mensen moeilijk hun weg vinden in de organisatie en we wilden hen op een andere manier laten kennismaken met passende jobs. We hebben dan een oproep gedaan aan managers om hun vacatures voor een intern publiek te promoten en op die manier een interne jobbeurs te organiseren. En we nodigden die managers vooraf uit en we challengden hen om hun vacature echt in talententaal te schrijven. Want de vacatures zijn hier niet altijd even leesbaar voor iemand die niet al in de job of omgeving zit. En dat vonden ze een zeer interessante oefening. Elke lijnmanager had een poster over zijn of haar vacature. En op de eigenlijke jobbeurs mochten ze die poster dan pitchen en mensen konden rondkijken. We gebruikten de kleuren van de talenten op die posters, zodat iemand met bijvoorbeeld veel groen direct kon zien bij welke vacature eveneens veel groen zit, zodat hij/zij daar een kijkje kon nemen. Vorig jaar maakten we dan de switch van onze face-to-face jobbeurs naar een virtuele Job Safari. Opnieuw een laagdrempelige manier om nieuwe omgevingen en jobs te leren kennen.

Luk: Wat mij opvalt in alles wat jullie vertellen is dat er heel veel speelsheid zit in wat jullie hebben bedacht.

Luk: Want je zou denken: zo’n groot en internationaal bedrijf, het moet allemaal serieus zijn. En het zijn toch allemaal serieuze hoog opgeleide wetenschappelijke profielen. Je moet toch maar durven om die speelsheid daarin te brengen. Maar het is een soort speelsheid die niet in het kinderachtige terecht komt. Op één of andere manier slagen jullie erin om het speelse te verbinden met het voeren van een belangrijk en zinvol gesprek over de job en de toekomst. En het is in die combinatie dat het werkt. Want anders zouden jullie allang afgekraakt zijn. Jullie slagen erin om die verbinding te maken.

Hilde: Ja en ik denk dat het bedrijf er behoefte aan heeft, aan een soort van tegengewicht. We krijgen veel ruimte om ons ding te doen. Er is ook veel oog voor het esthetische, het is pas af als het af is.